Δύσκολη η πόλη κι οι παγίδες της,
πιάνουν, φυλακίζουν τις ελπίδες της˙
να’ταν η μαγεία πραγματικότητα,
ν’άλλαζε κι η καθημερινότητα.
Όλα θα πάνε, όμως, καλά
κι η ζωή ας παίζει διαφορετικά,
είσαι κι εσύ μία έτσι, μια αλλιώς,
είσαι πυροτέχνημα, ή είσαι φως,
πες μου, πες μου πια.

Πίσω από τις πράξεις μας είμαστε εμείς,
ή φουλ από αγάπη, ή ανασφαλείς,
πότε είμαστε αστείοι, πότε σοβαροί,
στην τρελή ζωή, εμείς δυο φορές τρελοί.
Όλα θα πάνε, όμως, καλά,
μια ψηλά και μια χαμηλά,
είσαι κι εσύ μία έτσι, μια αλλιώς,
είσαι πυροτέχνημα, ή είσαι φως,
πες μου, πες μου.

Μια βαθιά ανάσα παίρνω,
διώχνω κάθε πανικό,
και στο πλάι μου σε φέρνω,
όλα είναι στο μυαλό.

Δεν καταλαβαίνω και δεν προσπαθώ,
δεν μπορώ να καίω άλλο το μυαλό,
η ψυχή μου ελεύθερη για να αισθανθώ,
σ’ ό,τι με αγγίζει μόνο θ’αφεθώ.
Όλα θα πάνε, όμως, καλά
κι η ζωή ας παίζει διαφορετικά,
μια το σύμπαν λες κι υπέρ συνωμοτεί,
μα την άλλη λες κι ο άγγελος μου απεργεί.
Όλα θα πάνε, όμως, καλά,
μια ψηλά και μια χαμηλά ,
είσαι κι εσύ μία έτσι, μια αλλιώς,
είσαι πυροτέχνημα, ή είσαι φως,
πες μου, πες μου πια.