Ένας άνθρωπος με περισσότερη ευαισθησία από όση χρειάζεται, που δεν αντέχει την απώλεια, τη βία, το φόβο, τον γενικό παραλογισμό αυτού που ονομάζουμε “πραγματικότητα”. Κι έτσι εγκλωβίζεται. Είναι στο σπίτι του; Είναι τρελός; Η μήπως τρέλα ειναι όλο αυτο που περιγράφει;
Κάνει μια έκκληση ζωής σε κάποιο πρόσωπο που λείπει. Ενας ισχυρός δεσμός ξεδιπλώνεται. Μαμά; Αδερφή; Φίλος; Φίλη; Ο ίδιος του ο εαυτός; Απευθύνεται στο άλλο πρόσωπο λες και μιλά σε έναν καθρέφτη. Σαν σχιζοφρενής. Με θυμό, τρυφερά, με απόγνωση, όμως πάντα με χιούμορ. Αποκαλύπτεται, σε ένα ταξίδι, γεμάτο ένταση, από το σκοτάδι στο φως – το δίπολο που υπάρχει μεσα μας και κατευθυνει τη ζωη μας αναλόγως. Για να αντιμετωπίσεις τη νύχτα της ζωής, ονειρεύεσαι και από όλα τα όνειρα διαλέγεις αυτό που σου ζεσταίνει πιο πολύ την ψυχή. Εδώ, είναι το όνειρο της απόλυτης ταύτισης, του ισχυρού δεσμού κόντρα στη μοναξιά.
Αιώνια φυλακή σου, αυτό που θεωρείς το πιο ασφαλές σου περιβάλλον. Φ.Υ.Α. Οι χειροπέδες κι οι αλυσίδες ειναι στο μυαλό μας, όπως ακριβώς και τα κλειδιά…
“Τι γίνεται Ελεάνα, γράφεις; “Γράφω”, απαντούσε. Κάποια στιγμή, που είχε κλείσει πια τα 21, αποφάσισα να την παροτρύνω να κάνει επιτέλους τη βουτιά στα βαθιά νερά. Να ξεκινήσει να δίνει τη μάχη της στην ωραία και τόσο αγαπημένη ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Έτσι κι έγινε. Τα τραγούδια της ακούγονται τώρα στο ραδιόφωνο, στις συναυλίες και στα κέντρα. Πήραν ζωή και δίνουν ζωή και χαρά σε τόσους και τόσους ανθρώπους…”.
Αυτά τα λόγια της Λίνας Νικολακοπούλου στον πρόλογο του βιβλίου συνοψίζουν τη διαδρομή της Ελεάνας Βραχάλη, από τους στίχους που σκάρωνε, μικρό παιδί ακόμα, στα περιθώρια των σχολικών τετραδίων, έως το επόμενο τραγούδι που θα “πάρει ζωή” από την άκρη του μολυβιού της, για να ταξιδέψει μέχρι τα χείλη μας.
Σήμερα η Ελεάνα μοιράζεται μαζί μας τους στίχους της που έχουμε αγαπήσει και μας ανοίγει ένα άλλο “παράθυρο” στον κόσμο της: τα ποιήματα που έγραφε από πολύ μικρή και που εξακολουθούν να ωριμάζουν μαζί της. Τα “Αποσιωπητικά…” είναι ένα σύνολο από λέξεις, εικόνες, μουσική και συναισθήματα – το ανοιχτό εισιτήριο για ένα μαγικό ταξίδι που συνδέει τις αισθήσεις με την ψυχή.
“Μουσική και βιβλία. Η επιθυμία μου κι η προσπάθειά μου, να ενώσω αυτές τις δυο μεγάλες μου αγάπες, συνεχίζεται. Αυτή τη φορά με το δικό μου βιβλίο, το πεζοτράγουδο, όπως μου αρέσει να το λέω, “Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας” (ΦΥΑ). Έτσι γεννήθηκαν 11 τραγούδια τα οποία μελοποίησε ο Γιώργος Σαμπάνης, για να τα τραγουδήσουν δυο κορυφαίοι κι αγαπημένοι ερμηνευτές, ο Γιώργος Νταλάρας & ο Μπάμπης Στόκας.
Τα βιβλία «Όλα τα Ναι του κόσμου» και «Δε μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς» (Εκδ. Καστανιώτη) της συγγραφέως και καθηγήτριας Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Φωτεινής Τσαλίκογλου αποτελούν τη βάση δημιουργίας 11 τραγουδιών και 8 μικρών κειμένων. Αυτά, για πρώτη φορά στη ελληνική δισκογραφία, βρίσκουν «σπίτι» σε ένα cd.
ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ CD ΘΑ ΔΟΘΟΥΝ ΣΤΟ «ΚΕ.Θ.Ε.Α.- Εν Δράσει» ΚΑΙ ΣΤΑ «ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS