Δεν είμαι εγώ
το ιδανικό,
μα ξέρω να το χτίζω.
Μην απορείς που στον γκρεμό
ριζώνω, δε λυγίζω·
και πια δε με χαρίζω.

Τι θέλουν όλοι,
αυτοί που λένε 'σ' αγαπώ,
μα δε θα αφοσιωθώ
μέχρι το τέρμα'·
γιατί το βάθος
της ψυχής τους είν' το δέρμα
κι εκεί το τέρμα.
Όσοι λένε, μα δεν εννοούν,
τότε από μένα τι ζητούν,
τι θέλουν όλοι.
Μέσα σ' όλους έπεσες κι εσύ
κι έγινες ίδια φυλακη
κι εσύ όπως όλοι.

Σαν ξωτικό
στον κόσμο αυτόν
έτσι είμαι, έτσι μοιάζω.
Και το "αλλού", το ψάχνω εδώ,
στο πάθος που σου τάζω·
κι εσένα σε τρομάζω.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Γιώργος Νταλάρας
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Γιώργος Σαμπάνης