Θέλω απ’ τον ουρανό το δικό μου αστέρι.
Μα, σε ποιον να το πω, σε ποιανού είν’ το χέρι…
Θέλω να’ρθει στη γη η αγάπη η Μία,
μία μοναδική σταθερή μου αξία.

Θέλω απ’ τον ουρανό όποιο αστέρι σού μοιάζει.
Εκεί θέλω να ζω, εκεί δε σκοτεινιάζει.
Η σιωπή είναι γλυκιά, λέξεις δεν εκβιάζει,
εκεί αν αγαπάς, αγαπάς, δεν αλλάζει.

Δύναμη μου εσύ κι ας σου’ χω αδυναμία,
στην δική μας καρδιά δεν τελειώνει η επιθυμία.
Οι αγάπες που κρατούν ζουν και στη φαντασία,
δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, ραντεβού στη Μία.

Εσύ είσαι τελικά το τυχερό μου αστέρι,
που το μπλε του Θεού το τρυπάς σα μαχαίρι.
Πάντα μόλις σε δω η ευχή που μου βγαίνει
είν’ η αγάπη εδώ να ’ναι πια δεδομένη.

Το απίθανο αργεί, μα, όταν έρθει, ενδίδεις.
Τι ωραίο με ό,τι θες να μπορείς και να σμίγεις!
Τη ζωή ξεγελάς όλο φάρσες κι αστεία·
χρόνε, εδώ σταματάς, δεν υπάρχεις στη Μία.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Onirama
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Θοδωρής Μαραντίνης