Λες δε με θέλεις, 
λες πως λυπάσαι·
προσπάθησα να'μαι η αγκαλιά 
που θα κοιμάσαι,
μα δεν αντέχεις 
τέτοιο μαγνήτη,
κι εκρήξεις για μένα φυλάς 
στ'άδειο μας σπίτι 
το όνειρο λείπει.

Μέσα σου του έρωτα έχει σβήσει το φως 
κι έχει ανάψει ο εγωισμός·
κι όλο με συγκρίνεις και κρίνεις,  
λες κι είμαι για σένα απλά αριθμός. 

Και ποιον αγαπάς,
πέρα απ'τον εαυτό σου,
και ποιον πολεμάς,
λες και είναι εχθρός σου˙
εμένα που αγγίζεις,
εμένα γκρεμίζεις
και μες στα συντρίμμια μετά κλαις για μας.
Και ποιον αγαπάς,
σε ρωτάει κι η σκιά σου, 
μονά ή ζυγά 
είναι όλα δικά σου˙
εσύ αποφασίζεις,
διατάζεις κι ορίζεις,
τη μοίρα ενώνω, μα όλο τη σπας.
Και ποιον αγαπάς; 

Κι αν σε λατρεύω,
σ'απογοητεύω·
σε λάθος για σένα ρυθμό 
λες πως χορεύω.
Ποιος φόβος φταίει  
κι όλο θυμώνεις·
για όλα σε μένα ξεσπάς 
και με τελειώνεις.
Το αύριο παλιώνεις.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Γιώργος Σαμπάνης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Γιώργος Σαμπάνης