Ακόμα κι η ψυχή σου είναι απάτη,
μα κι έτσι σ’αγαπώ˙
εσύ’σαι μια γλυκιά οφθαλμαπάτη
κι εγώ από μέσα σου περνώ.

Μαζί με τον καπνό μου σ’ανασαίνω,
παντού μαζί σου ζω˙
τώρα που λίγο σε καταλαβαίνω,
τώρα δε θέλω να σκεφτώ.

Και παίρνω ευθύνη κι αποκλείω,
μα θέλει δύο η σιωπή, όπως το κρύο˙
παίρνω ευθύνη διώχνω εσένα,
μα θέλει δύο η ζωή, όπως το ψέμα.

Μέσα στο μυαλό μου σε γυρίζω,
παντού μαζί σου ζω˙
παράθυρο μού αφήνεις για να ελπίζω,
μα φεύγεις απ’αυτό.

Ακόμα κι η ψυχή σου είναι απάτη,
μα κι έτσι σ’αγαπώ˙
τώρα που έμαθα πώς είναι η αγάπη,
τώρα δε θέλω να τη δω.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης