Πες πως δεν έχει γίνει,
πες ότι δεν υπάρχει το χτες·
πως όνειρο ήταν 
και τώρα ξυπνώ
κι όλα αρχίζουνε πια από δω.
Ψέματα ήτανε, πως μου'φερες βροχές,
όνειρο ήτανε, δε βράχηκα απ’ αυτές·
δεν είδα να φεύγεις και πως δε με θες,
ο εφιάλτης που πνίγει καρδιές,
ψέμα ήταν, πες.

Πες μου πως νιώθεις ό,τι εγώ,
πες το ψέματα, 
ότι δεν είσαι εδώ.
Πες πως δεν ήσουν τίποτα. 
Πες ακόμα ότι ζω.

Σα να μη σε γνώρισα η ζωή μου κυλά
κι η καρδιά μου το ίδιο χτυπάει. 
Σα να μη σε κράτησα ποτέ μου αγκαλιά,
το άδειο σώμα μου δε σε ζητάει. 
Κι ούτε φιλί, ούτε ζημιά.

Πες πως δεν έχει γίνει,
πες ότι δεν υπάρχει το χτες·
πως όνειρο ήταν 
και τώρα ξυπνώ
κι όλα αρχίζουνε πια από δω.
Τα ονειρεύτηκα, ελπίζω, όλα αυτά,
δε με σημάδεψαν, δεν είν’ αληθινά·
δεν έκλαψα τόσο, χιλιάδες φορές,
δεν είδα πόνο, δε με κάψαν φωτιές.
Ψέμα ήταν, πες.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Γιώργος Σαμπάνης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Γιώργος Σαμπάνης