Μόνος,
προτιμώ να’ναι έτσι ο δρόμος,
απ’το να έρθει καινούργιος πόνος
και πληγή.
Κλείνω
την καρδιά, μα σε σένα τη δίνω
και με τρόπο κρυφά σου αφήνω
το κλειδί.

Ναι, είσ’η μόνη μου επιλογή
κι η καρδιά μου μπορεί να εκραγεί,
έτσι όπως χτυπάει, έτσι ξέρει να ζει˙
ναι, είν’ο κίνδυνος μόνο πιστός
κι είν’εδώ πια κοντά μας διαρκώς,
μα εδώ ειναι κρυμμένος και ο θησαυρός.
Ναι, ναι, ναι εσύ.

Δωσ’μου,
θέλω να’σαι εσύ ο ανθρωπός μου
και να μπεις και να μείνεις εντός μου
μια ζωή.
Άλλο
δεν υπάρχει άλλο «ναι» πιο μεγάλο,
απ’αυτό που παλεύω να βγάλω
απ’την ψυχή.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Κώστας Μαρτάκης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος