Τι παιχνίδι παίζουμε,
παίκτες της σιωπής,
και γιατί δεν παίζει με εμένα άλλος κανείς.
Τι παιχνίδι παίζουμε,
λάτρεις της φυγής,
κι εγώ περιμένω μια μέρα να φανείς.

Ό,τι και να κάνω, πάλι δε σε φτάνω,
στα δίνω όλα, όμως θέλεις παραπάνω˙
είσαι μια συνήθεια, μία από τα ίδια,
ή θα μ’αγαπήσεις, ή θα φύγω πια στ’αλήθεια.

Τι παιχνίδι παίζουμε,
αυτοκαταστροφής,
στον λαιμό σου παίρνεις κι εμένα κι όποιον βρεις˙
τόσο είν’το πείσμα σου,
στο εγώ σου ζεις
και μ’αυτό πεθαίνεις,
ν’αλλάξεις δεν μπορεις.

Στάση αλλάζω, η πρόθεση αγνή,
όρια βάζω, δεν είναι ντροπή˙
δε σε εκβιάζω, μα φτάνει γιατί
με σένα θα μοιάζω κι αυτή είν’ η απειλή.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης