Στον καθρέφτη κοιτάς, όμως δε σε γνωρίζεις,
τίποτα από παλιά τώρα πια δε θυμίζεις.
Έχεις τόσα κενά κι όλο μέσα τους πέφτεις
κι έχεις γύρω σου αυτούς, μόνο αυτούς, που αντέχεις.

Την ψυχή σου πουλάς, αλλά ποιος αγοράζει,
μες στο ψέμα σου ζεις, μα η αλήθεια φωνάζει,
κι αν σε τρομάζει, κανέναν δε νοιάζει.
Πάλι χώρια κι εμείς,
πάλι χώρια βραδιάζει.

Και εμένα πουλάς, δε γλιτώνω το ξέρω,
να σ’αγγίξω όμως πώς και να σε συνεφέρω.
Στα ασήμαντα πας, σημασία να έχεις,
επιφάνεια πια και δημόσιες σχέσεις.

Μες στο χαμό, τι ήμουν κι εγώ,
όνειρο που πάει και χάνεται,
μες στη ζωή, την τόση σιωπή,
πού πάει η αγάπη και χάνεται.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Δέσποινα Ολυμπίου
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης