Όσοι αγάπησα, κατά κανόνα,
μου έκαναν δώρο έναν χειμώνα,
ελπίδες και ξερά κλαδιά˙
και διώχνω όλα τα πουλιά,
λες κι έρχονται εδώ πολλά.

Όσοι αγάπησα, κατά κανόνα,
μου έκαναν δώρο έναν χειμώνα,
θύελλα, αγάπη σκοτεινή,
κι αέρας πήρε το κλειδί,
που άφησα στο φως, να μπει.

Πόσο ανάποδα οι άνθρωποι σκέφτονται,
εύκολα φεύγουν, δύσκολα έρχονται.

Όσοι αγάπησα, κατά κανόνα,
μου έκαναν δώρο έναν χειμώνα,
κι εγώ κατάλαβα νωρίς
τη σημασία της βροχής,
στο χώμα αυτό της αντοχής.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Ζωή Παπαδοπούλου
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Μαρία Παπαδοπούλου