Χορδές που σκούριασαν,
δεν παίζονται οι ελπίδες,
ούτε τα όνειρα κι οι ευχές,
γι’αυτό σού έστησα
πολλές μικρές παγίδες,
μήπως σε πιάσει μια απ’αυτές.

Πώς χάνω τον έλεγχο
και πέφτω πάλι στη μάχη,
ενώ δεν πρέπει πια,
σκαλίζω πάλι τη στάχτη.
Πώς χάνω τον έλεγχο
και στο μυαλό και στο σώμα,
κι ενώ δεν πρέπει πια,
εγώ σε θέλω ακόμα...

Μια δυναμώνουνε,
την άλλη πάλι σβήνουν,
τα βήματα σου τα γνωστά,
γεννάνε έρωτες,
μα πάντα τους αφήνουν
σε ξένες πόρτες σα μωρά.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης