Ούτε τυπικά δε μιλάμε πια,
δε θες διάλογο για μας,
κουβέντα δεν τολμάς.
Λέω τον χωρισμό θάνατο μικρό,
πες με περίεργο παιδί,
που ρώτησα γιατί.

Ρώτησα, γιατί φωνάζεις φύγε,
τι κρύβεις και δε θες να πεις,
ρώτησα, ο έρωτας πού πήγε
και δεν απάντησε κανείς,
ρώτησα γιατί κρατάς μαχαίρι,
καρδιά δεν πρόκειται να βρεις,
ήτανε χαμένη από χέρι,
κομμάτια ήταν, πριν να `ρθεις.
Ποτέ μου, Θεέ μου,
δεν είχα μια αγάπη απλή˙
πώς να μαι, τι νά `μαι,
ευαίσθητη ή λογική;

Γρίφοι μια ζωή, μένουνε μισοί,
πούλα φθηνά όσα μου πεις,
στο τέλος εποχής.
Ρώτησα γιατί, πάντα ένα γιατί,
βλέπεις ο νους δεν το χωρά
το τέλος, τελικά.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Πέγκυ Ζήνα
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος