Να 'χα έναν τρόπο, σχεδόν μαγικά,
δυο μάτια σβησμένα να ανάψω για μένα.
Να' χα έναν τρόπο, τα πρώτα φιλιά
κι οι δυο να τα νιώθαμε ξανά και ξανά.

Με πονάει που όλα τα θυμάμαι εγώ,
την αρχή, τον έρωτα και τον γκρεμό,
ταξίδι μέσα στη φωτιά
και γίνονται όλα στάχτη πια.
Με πονάει η κάθε μου αναπνοή,
που αναπνέω κι εσύ δεν είσαι πια εκεί,
τα όνειρα που κάναμε,
μου'χες πει πως δε θα χάναμε...

Αν μπει μαχαίρι βαθιά στην καρδιά
κι ας βγει, τι κερδίζεις, στο πριν δε γυρίζεις,
πόνος υπάρχει σε πράγματα απλά,
γελάω κι ανοίγει η πληγή ξαφνικά.

Γεφ.
Δε σε ξεχνάω ποτέ δυστυχώς,
γεννήθηκα έτσι, καλώς ή κακώς,
να νιώθω βαθιά μου και με μνήμη πιστή
κι αυτό είναι ήττα βαριά και σκληρή.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Μιχάλης Χατζηγιάννης - Κωνσταντίνος Παντζής