Γιατί να μην μπορώ κι εγώ,
σαν τα πουλιά να τραγουδώ
μετά το αγιάζι,
να ισορροπώ σ'ένα φτερό,
μακριά απ'του κόσμου το κακό
που με τρομάζει·
να'μαι η γέφυρα που θες
και να σου ενώνω τις ακτές
στην τρικυμία,
να'χω θεμέλια γερά,
όταν ταράζει τα νερά
η απελπισία.

Γιατί μεγαλώνω, χωρίς να ξεχνώ
κι ο,τι έχω χάσει, ακόμα τ'αγαπώ.
Γιατί να θυμάμαι, χωρίς αγκαλιά,
έλα να πάμε κόντρα στη μαχαιριά,
να'ναι η πληγή γλυκιά.

Γιατί να μην μπορώ κι εγώ,
σαν τα πουλιά να τραγουδώ
που ξημερώνει,
να'ναι η ψυχή μου καθαρή,
χωρίς η λάσπη απ'τα 'γιατί'
να τη λερώνει.
Η μόνη μου υπερβολή
τώρα πια θέλω να'σαι εσύ
και μη μου σπάσεις,
στάσου στους φόβους μου μπροστά,
να μη χαθώ οριστικά
στις μεταφράσεις.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Βίκυ Καρατζόγλου
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Γιώργος Σαμπάνης