Μια νύχτα ακόμα χωρίς αστέρια,
χωρίς ευχή, χωρίς Θεό,
μια νύχτα με αδειανά τα χέρια,
μεσ’το κενό ισορροπώ.

Μια νύχτα τραγική κι αστεία,
σκοτάδι κοφτερό βαθύ,
δυό φώτα βλέπω στην πλατεία,
μα απλά φωτίζουν τη σιωπή˙
δεν βγάζει άχνα η ψυχή,
μα την ακούω σαν κραυγή.

Να μην έρθεις τώρα εδώ στην ερημιά,
έμαθε η καρδιά ρυθμό δικό της πια,
έμαθα χωρίς, δεν θέλω να’ρθείς.
Έμαθα χωρίς.

Μια νύχτα ακόμα χωρίς βοήθεια,
το έργο κι αν το έχω δει
δεν είν’ο πόνος εύκολη συνήθεια,
δεν είν’απλή η υπομονή.

Μια νύχτα ακόμα χωρίς δυνάμεις,
μα στα “όχι” έχω εθιστεί,
αρνείσαι πάντα ο,τι δεν φτάνεις
κι εγώ έχω τόσο κουραστεί˙
δεν βγάζει άχνα η ψυχή,
μα την ακούω σαν κραυγή.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Όλγα Βενετσιάνου
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Νίκος Αντύπας