Πάντα μια ζωή, 
κόντρα λογική,
τέλεια φυλακή,
όσοι μ'αγαπούσαν.
Πού ήσουν εσύ,
τόσα χρόνια εσύ·
κι έγινα πληγή, 
με όσα μ'ακουμπούσαν.

Μέσα σε χιόνια και βροχές,
πόσο μεγάλωσα για δες 
και πόσο πάγωσα στο χτες, 
που δεν πιστεύω στις φωτιές.

Άργησες πολύ, δεν έχω ψυχή, 
δεν είμαι παιδί πια, μόνο μοιάζω. 
Άργησες πολύ, κόβω σα γυαλί 
όποιον πλησιάζει και τρομάζω.

Αργήσες πολύ,
στο'χω ξαναπεί·
είσαι το νησί, 
η θάλασσα που ψάχνω.
Όμως μες στον νου,
φράχτες του μυαλού,
σύνορα παντού,
σ'όποιον χάρτη φτιάχνω.

Η πιο αθώα μου πλευρά, 
κρυμμένη πάντα στη σκιά, 
πάλι σε φόβους τριγυρνά
και πάλι λείπει απ'την καρδιά

ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
Γιώργος Σαμπάνης
-
ΜΟΥΣΙΚΗ:
Γιώργος Σαμπάνης